| Drukuj |
Zgodnie z ustawą deregulacyjną obowiązującą od 1 stycznia 2013 roku, w zakresie podatku dochodowego dłużnik ma obowiązek podwyższyć podstawę opodatkowania o kwoty niezapłaconych zobowiązań. Obowiązek powstaje w przypadku nie uregulowania zobowiązania w terminie 30 dni od terminu płatności.
Jeżeli termin płatności należności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów dokonuje się z upływem 90 dni od dnia zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów. Oznacza to, że dłużnik po otrzymaniu faktury księguje ją w koszty uzyskania przychodu i uwzględnia w naliczeniu zaliczki na podatek dochodowy. Następnie, jeśli nie dokonał zapłaty (całości lub części należności), to po upływie określonych wyżej terminów ma obowiązek podwyższyć podstawę opodatkowania i uwzględnić tę zmianę w naliczeniu zaliczki na podatek.
Jednocześnie dłużnik musi prowadzić ewidencję, z której wynika dlaczego dokonał podwyższenia podstawy opodatkowania. Ponadto po dokonaniu zapłaty ma prawo ponownie obniżyć podstawę opodatkowania o kwotę wynikającą z zapłaconych zobowiązań. W tym wypadku nie powstaje żaden dokument księgowy, ale dłużnik musi prowadzić ewidencję, które zobowiązania wpłynęły na obniżenie podstawy opodatkowania
W programie Finanse i Księgowość obsługę zatorów płatniczych wspomaga funkcjonalność rozrachunków.
W oknie wyszukiwania rozrachunków Użytkownik może wybrać transakcje przeterminowane o określony przez niego okres. Może również monitorować ilość dni do zapłaty transakcji. Po wprowadzeniu kryteriów wyszukiwania rozrachunków, na liście rozrachunków widoczne są kolumny, w których podane są:
•Dni – liczba dni określona w stosunku do terminu (daty) płatności. Jeżeli w oknie wyszukiwania rozrachunków wybrany zostanie filtr Dni po terminie, wówczas w kolumnie Dni prezentowana jest liczba dni, jaka upłynęła od terminu płatności.
•Dni od daty okresu – w kolumnie prezentowana jest ilość dni, jaka upłynęła od daty okresu sprawozdawczego do daty ostatecznego lub częściowego rozliczenia, czyli daty wprowadzenia odpowiadających im rozrachunków.
•Data okresu sprawozdawczego – okres sprawozdawczy, sterowany w zależności od rodzaju dokumentu datą wprowadzenia dokumentu lub datą operacji gospodarczej, pobierany jest z formatki dokumentu z pola Okres sprawozdawczy.
W menu Operacje widoczne jest polecenie Wstaw do EDP. Po jego wybraniu zostaje otwarte okno informujące o wstawieniu do ewidencji danych podatkowych wyjątków korygujących podstawę opodatkowania. Kwota wyjątków to suma zapisów na kontach wynikowych w dokumencie. W oknie tym Użytkownik może przypisać wyjątki do właściwego okresu, którego koszty będą korygowane z tytułu niezapłaconych rozrachunków. Po zatwierdzeniu wyboru poleceniem OK. zostanie wyświetlony komunikat na temat przebiegu procesu. Wyjątki są następnie zapisywane przez program do ewidencji danych podatkowych jako koszty -.
Korekta wyjątku EDP – polecenie wybierane jest z menu Operacje. Polecenie służy do wprowadzenia wyjątków rozliczających w całości lub części zapisy, które poprzednio zostały wprowadzone jako wyjątki (brak zapłaty) do ewidencji danych podatkowych i zapisane w koszty -.
Wyjątki wprowadzone jako korekta, są ewidencjonowane jako koszty + i skutkują obniżeniem podstawy opodatkowania, wynikającą z zapłacenia części lub całości danego zobowiązania.
Po wybraniu przez Użytkownika rozrachunków do rozliczenia i po ich zaznaczeniu, należy wybrać polecenie Korekta wyjątku w EDP w menu Operacje. Zostanie wówczas otwarte okno Korekta w EDP wybranych rozrachunków. W oknie tym należy wybrać okres rozliczenia wskazanych wyjątków.